Την κατηγορία των Λατινοαμερικάνικων χορών ή των Λάτιν (Latin) αποτελούν 5 βασικοί χοροί όπως: Σάμπα (Samba), Τσα-τσα-τσα (Cha-Cha-Cha), Ρούμπα (Rumba), Πάσο-Ντόμπλε (Paso Doble) και Τζάιβ(Jive). Η σειρά εκτέλεσης των χορών στον διαγωνισμό είναι η εξής:

Για τους ερασιτέχνες: 1. Σάμπα 2. Τσα-τσα-τσα 3. Ρούμπα 4. Πάσο-Ντόμπλε 5. Τζάιβ

Για τους επαγγελματίες: 1. Τσα-τσα-τσα 2. Σάμπα 3. Ρούμπα 4. Πάσο-Ντόμπλε 5. Τζάιβ

Μέχρι το 1914 ο χορός αυτός ήταν γνωστός υπό την βραζιλιάνικη ονομασία «Maxixe». Οι πρώτες προσπάθειες να παρουσιαστεί η Σάμπα (Samba) στις ευρωπαϊκές αίθουσες χορού έγιναν το 1923-1924, όμως μόνο μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σάμπα έγινε διάσημος χορός στην Ευρώπη. Η Σάμπα διαθέτει έναν πολύ χαρακτηριστικό ρυθμό ο οποίος έχει πολύ μεγάλη σημασία ώστε να συνοδεύεται από τα εθνικά μουσικά όργανα της Βραζιλίας. Αρχικά ονομαζόταν tamborim, chocalho, reco-reco και cabaca. Ο ρυθμικός εθνικός βραζιλιάνικος χορός Σάμπα πλέον δυναμικά περιλαμβάνεται στις κατηγορίες των σύγχρονων Ballroom χορών. Η Σάμπα διαθέτει μια χαρακτηριστική λάτιν κίνηση των γοφών, τυπική κίνηση που ονομάζεται "Samba Bounce".

Ένας συναρπαστικός, κοφτός λατινοαμερικάνικος χορός ο οποίος δημιουργήθηκε το 1950 ως αργή εκδοχή του Μάμπο. Ο χορός αυτός παρουσιάστηκε αρχικά στις αίθουσες χορού της Αμερικής. Η μουσική του Τσα-τσα-τσα θα πρέπει να δημιουργεί μια ευχάριστη, ανέμελη και ελαφρώς χαλαρή ατμόσφαιρα. Το Τσα-τσα-τσα έλαβε την ονομασία του και τον χαρακτήρα του από τον ιδιαίτερο επαναλαμβανόμενο κύριο ρυθμό και το ειδικό όργανο μαράκες. Πρόσφατα αποφασίστηκε να συρρικνωθεί ο τίτλος σε Τσα-Τσα (Cha-Cha).

Ο χορός Ρούμπα γεννήθηκε στην Κούβα. Ως τυπικός χορός «ζεστού κλίματος» έγινε κλασικός όλων των Λατινοαμερικάνικων χορών. Η Ρούμπα είναι αργός χορός ο οποίος χαρακτηρίζεται από αισθησιακές κινήσεις και χειρονομίες, έχει λατινοαμερικάνικο στυλ κινήσεων στους γοφούς και αποτελεί την ερμηνεία των σχέσεων μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας.

Ο χορός των Ισπανών τσιγγάνων. Ένα Δραματικό Γαλλο-Ισπανικό στυλ Φλαμένκο με έντονο βηματισμό, όπου ο άνδρας παριστάνει τον ταυρομάχο (γενναίο άνδρα) ενώ η γυναίκα παριστάνει τον μανδύα του ή τον ίδιο τον ταύρο ανάλογα με την κάθε περίσταση. Σε αυτό το είδος χορού δίνεται σημασία στη δημιουργία της αίσθησης μιας γνήσιας ταυρομαχίας, στη μορφή του σώματος με την προσθήκη κινήσεων από το Φλαμένκο στα χέρια, τους αγκώνες και στα δάκτυλα. Οι βηματισμοί ή πιο σωστά τα τακούνια χρησιμοποιούνται για την ορθή ρυθμική ερμηνεία.

Το Τζάιβ (Jive) είναι η διεθνής εκδοχή του χορού Σουίνγκ. Στις μέρες μας ο χορός αυτός εκτελείται σε δύο στυλ – Διεθνής και Σουίνγκ και πολύ συχνά συνδυάζει και τα δύο σε διαφορετικές φιγούρες. Πολύ μεγάλη επιρροή στο Τζάιβ έχουν τέτοιου είδους χοροί όπως το Rock n’ Roll και το Jitterbug. Το Τζάιβ συχνά το ονομάζουν Ροκ ν’ Ρολ σε έξι βήματα. Πρόκειται για έναν πολύ γρήγορο χορό που απαιτεί πολύ ενέργεια. Είναι ο τελευταίος χορός που εκτελείται σε αγώνες και οι χορευτές πρέπει να δείξουν ότι δεν έχουν κουραστεί και ότι είναι έτοιμοι να τον εκτελέσουν με μεγάλη ακρίβεια.