Την κατηγορία των Ευρωπαϊκών χορών ή Standard αποτελούν οι εξής 5 βασικοί χοροί: Αργό Βαλς (Slow ή English Waltz), Αργό Φοξ Τροτ (Slow Foxtrot), Τάνγκο (Tango), Κουΐκ Στεπ ή Γρήγορο Φοξ Τροτ (Quickstep) και Βιεννέζικο Βαλς (Viennese Waltz). Η σειρά εκτέλεσης των χορών στους αγώνες είναι η εξής :

Για ερασιτέχνες: 1. Αργό Βαλς 2. Τάνγκο 3. Βιεννέζικο Βαλς 4. Αργό Φοξ Τροτ 5. Κουΐκ Στεπ

Για επαγγελματίες: 1. Αργό Βαλς 2. Τάνγκο 3. Αργό Φοξ Τροτ 4. Κουϊκ Στεπ 5. Βιεννέζικο Βαλς

Το βαλς ήρθε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στα μέσα του 19ου αι. Ο ρυθμός του Βιεννέζικου Βαλς ήταν αρκετά γρήγορος και σύντομα οι μουσικοί άρχισαν να συνθέτουν αρκετά πιο αργές μελωδίες. Από αυτήν την μουσική δημιουργήθηκε ένα νέο είδος Βαλς, που ονομαζόταν Βοστωνέζικο με πιο αργές στροφές και πιο μακρόσυρτες κινήσεις. Περίπου το 1874 στην Αγγλία ιδρύθηκε η «Βοστωνέζικη Λέσχη» η οποία είχε μεγάλη επιρροή και άρχισε να εμφανίζεται ένα νέο είδος χορού, ο αγγλικός ο οποίος αργότερα εξελίχθηκε στο Αργό Βαλς (Slow Waltz). Ωστόσο μονάχα μετά το 1922 αυτός ο χορός θα αποκτήσει τη λάμψη του Ταγκό. Αξιοσημείωτο είναι ότι στη Βοστώνη τα ζευγάρια χόρευαν Βαλς με διαφορετικό τρόπο από ότι εμείς σήμερα. Αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Βαλς αλλάζει ριζικά. Το 1921 αποφασίστηκε ότι η βασική κίνηση θα πρέπει να είναι: βήμα, βήμα, μαζί-κλειστά. Όταν το 1922 ο Victor Silvester κέρδισε το πρωτάθλημα, το αγγλικό πρόγραμμα του βαλς αποτελείτο μόλις από Στροφή Δεξιά, Στροφή Αριστερά και αλλαγή κατευθύνσεων. Το 1926/27 το Βαλς βελτιώθηκε αρκετά. Η βασική κίνηση άλλαξε σε: βήμα – πλάι - μαζί κλειστά. Ως αποτέλεσμα υπήρχε δυνατότητα να αναπτυχθούν περισσότερες φιγούρες. Τα βήματα τυποποιήθηκαν από το Imperial Society of Teachers of Dancing (ISTD) και πολλά από αυτά χορεύονται μέχρι και σήμερα.

Για πρώτη φορά το Τανγκό εκτελέστηκε στην Ευρώπη πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μέτρο 36 χτύπους ανά λεπτό. Προήλθε από το Μπουένος-Αΐρες (Αργεντινή) όπου εκτελέστηκε για πρώτη φορά στο "Barria Las Ranas", γκέτο του Μπουένος-Αΐρες. Τότε ήταν γνωστό υπό την ονομασία "Baile con corte" (χορός με παύσεις). Οι «λιμοκονδόροι» του Μπουένος-Αΐρες άλλαξαν τον χορό με δύο τρόπους. Πρώτον άλλαξαν τον επονομαζόμενο «Ρυθμό polka» σε «ρυθμό Habanera» και δεύτερον ονόμασαν αυτόν τον χορό Τανγκό.

Το πρώτο Βιεννέζικο Βαλς χρονολογείται τον 12ο-13ο αιώνα και ήταν τότε γνωστό υπό την ονομασία "Nachtanz". Το Βιεννέζικο Βαλς ήρθε από τη Βαυαρία και ονομαζόταν τότε "German". Γύρω στο 1830 οι συνθέτες Franz Lanner και Johann Strauss συνέθεσαν ορισμένα, σήμερα πολύ γνωστά Βαλς βασιζόμενοι στην εξέλιξη και τη δημοτικότητα αυτού του χορού. Τα Βαλς αυτά είναι αρκετά γρήγορα όμως ο ρυθμός του χορού είναι αρκετά άνετος και πλέον ονομάζεται Βιεννέζικο Βαλς (Viennese Waltz) και πάντα χορεύεται με ιδιαίτερη θέρμη.

Το Φοξ-Τροτ είναι ένας χορός ο οποίος γεννήθηκε τον 20ο αιώνα και ονομάστηκε προς τιμήν του καλλιτέχνη Harry Fox. Αρχικά εκτελείτο σε τέμπο 38 χτύπων ανά λεπτό.Το πρόβλημα το οποίο οδήγησε το Φοξ-Τροτ προς δύο κατευθύνσεις ήταν το μουσικό μέτρο: με εκείνη τη μουσική η οποία εκτελείτο σε 50-52 χτύπους ανά λεπτό χόρευαν Quick step ή γρήγορο Φοξ-Τροτ ενώ με εκείνη που εκτελείτο σε 32 χτύπους ανά λεπτό χόρευαν (αρκετά πιο αργά) – Αργό Φοξ-Τροτ. Το γοητευτικό Φοξ-Τροτ το οποίο έχει ποικίλλες ερμηνείες είναι ταυτόχρονα ένας απλός και δύσκολος χορός.

Εμφανίστηκε στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου σε προάστιο της Νέας Υόρκης και αρχικά εκτελείτο από αφρικανούς χορευτές. Έκανε το ντεμπούτο του στο αμερικάνικο Music-Hall και έγινε πολύ δημοφιλές στις αίθουσες χορού.Το Φοξ-Τροτ και το Quick step έχουν κοινή προέλευση. Τη δεκαετία του ‘ 20 πολλές ορχήστρες έπαιζαν το αργό Φοξ-Τροτ αρκετά γρήγορα, γεγονός το οποίο προκάλεσε πολλές αντιδράσεις από τους χορευτές. Τελικά, αναπτύχθηκαν δυο διαφορετικά είδη χορών, το αργό Φοξ-Τροτ με μέτρο 29-30 χτύπους ανά λεπτό και το Quick step το οποίο έγινε η γρήγορη εκδοχή του Φοξ-Τροτ με μέτρο 48-52 χτύπους ανά λεπτό. Ένας χορός που επηρέασε την εξέλιξη του Quick step ήταν και το Τσάρλεστον.