Κάποτε ο χορός θεωρείτο ένα είδος τέχνης. Σήμερα οι αγωνιστικοί ballroom χοροί θεωρούνται ένα «καλλιτεχνικό είδος αθλήματος». Γιατί ο χορός μπορεί να θεωρηθεί άθλημα; Γιατί απαιτεί από τους χορευτές τέτοιες ιδιότητες, οι οποίες συναντώνται στα περισσότερα «πραγματικά» αθλήματα.

Φυσική δύναμη. Οι ballroom χοροί όσον αφορά την εντατικότητα των κρατημάτων και τη δυσκολία εκτέλεσης των διάφορων στοιχείων μπορούν να συγκριθούν με τον χορό στον πάγο (πολλοί συνδυασμοί στον χορό στον πάγο προήλθαν από τους απλούς χορούς).

Ευελιξία και συντονισμός. Αυτά τα στοιχεία είναι απαραίτητα για τους ελιγμούς στο παρκέ και για την εκτέλεση. Ανάλογα στοιχεία συναντώνονται σε τέτοιου είδους αθλήματα όπως καταδύσεις, ιστιοπλοΐα, σέφινγκ, μπάσκετ ακόμα και ποδόσφαιρο, όμως πιο πολύ στη γυμναστική.

Μουσικότητα. Όλοι οι συμμετέχοντες σε διαγωνισμούς αγωνιστικών χορών θα πρέπει να επιδεικνύουν την αντιληψή τους όσον αφορά τη μουσική και το ρυθμό όπως ακριβώς απαιτείται και στη ρυθμική γυμναστική.

Αντοχή. Οι αγώνες στην χοροαθλητική διεξάγωνται σε μερικούς γύρους – από τους προκριματικούς έως τον ημιτελικό και τον τελικό. Σε κάθε γύρο οι xoρευτές θα πρέπει να εκτελέσουν πέντε δίλεπτους χορούς. Μια έρευνα που διεξήχθη το 1996 έδειξε ότι ο βαθμός της μυϊκής έντασης και η συχνότητα αναπνοής των χορευτών που έχουν ολοκληρώσει έναν δίλεπτο χορό αντιστοιχούσε στους δείκτες των ποδηλατιστών, κολυμβητών και δρομέων που έχουν διανύσει το μισό της απόστασης (για το ίδιο χρονικό διάστημα). Ο φιναλίστ του Παγκόσμιου πρωταθλήματος σε 10 χορούς εκτελεί στη διάρκεια του τουρνουά 30 χορούς!

Πειθαρχία και ομαδικό πνεύμα. Η χοροαθλητική είναι ομαδικό άθλημα. Ομάδα μπορεί να αποτελεί ένα ζευγάρι. Μια ομάδα μπορεί να αποτελείται από 16 μέλη (8 ζευγάρια) σε διαγωνισμούς «Formation». Οι απαιτήσεις για πειθαρχία 16 ατόμων που εκτελούν έως και 13 εναλλαγές χορευτικού τέμπου και παράλληλα συντονίζονται συνεχώς στις θέσεις τους στο παρκέ σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, είναι πολύ υψηλές σε αντίθεση με άλλα είδη αθλημάτων.

Χάρη και στυλ. Όπως και στο χορό στον πάγο και τη ρυθμική γυμναστική, στην χοροαθλητική το σημαντικό συστατικό της επιτυχίας είναι η πλαστικότητα των κινήσεων και η ελκυστική εμφάνιση του ζευγαριού.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τα περισσότερα αθλήματα ο χορός διαθέτει εκείνα τα χαρακτηριστικά που του επιτρέπουν να θεωρείται όχι μόνο άθλημα, αλλά και τέχνη.

Το ρητό "Citius, Altius, Fortius" - "πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά", - προφανώς αντιπροσωπεύει το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ωστόσο δεν καλύπτει όλες τις πτυχές των Αγώνων διότι δεν μπορεί να αποδώσει όλες τις πλευρές του ανταγωνισμού. Είναι προφανές ότι ο ανταγωνισμός αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της σύγχρονης κοινωνίας, όχι μόνο στον χώρο του αθλητισμού, αλλά και στoν εργασιακό τομέα και στην καριέρα. Ως εκ τούτου, οι έννοιες του συγκριτικού και του υπερθετικού, του απλά καλού και του καλύτερου είναι γνωστές στον καθένα.

Κατά πόσο άραγε εφαρμόζεται το Ολυμπιακό σύνθημα στην χοροαθλητική του σήμερα; Το 1984 συμπεριλήφθηκε στην Ολυμπιακή οικογένεια η ρυθμική γυμναστική και η συγχρονισμένη κολύμβηση, ενώ το 2016 αναμένεται να συμπεριληφθεί στους Ολυμπιακούς αγώνες και ο αθλητικός χορός και πλέον να διεπέται από τα Ολυμπιακά Ιδεώδη. Στο υψηλότερο επίπεδο εκτέλεσης θα δοθεί μεγάλη σημασία στις δεξιότητες και την αντίληψη. Οι αθλητές υψηλού επιπέδου σε οποιοδήποτε άθλημα δουλεύουν με αυταπάρνηση. Όλα τα παραπάνω αθλήματα χαρακτηρίζονται από ανταγωνισμό και απαιτούν ένα τέτοιο βαθμό προετοιμασίας των αθλητών το οποίο να εγγυάται ένα επίπεδο των τουρνουά όπως των άλλων αθλητικών διοργανώσεων. Ωστόσο κανένα από αυτά τα αθλήματα δεν πληρεί επακριβώς το κριτήριο "πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά". Πιθανότατα να να είναι καταλληλότερες τέτοιου είδους συγκρίσεις όπως «με περισσότερη ακρίβεια», «με μεγαλύτερη χάρη» ή «περισσότερο καλλιτεχνικά».

Ο αθλητικός χορός δεν είναι χόμπι είναι τρόπος ζωής. Σε σοβαρές προπονήσεις το μυαλό απασχολεί συνεχώς ο χορός: είτε τρως είτε είσαι στο λεωφορείο – στα αυτιά σου ηχεί ο ρυθμός της μουσικής, μελετάς τις κινήσεις, εξετάζεις κάποιες νέες ενδιαφέρουσες ιδέες. Δεν γίνεται διαφορετικά. Εφόσον την πρακτική την περνάς γρήγορα – όταν έρχεσαι στα μαθήματα, στην προπόνηση δεν πρέπει πλέον να σκέφτεσαι – πρέπει να γνωρίζεις και να τα εφαρμόζεις.

Οι χορευτές συνήθως έχουν ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα το οποίο περιλαμβάνει προπονήσεις (μαθήματα και πρακτική εξάσκηση) και τουρνούα. Τα μαθήματα ως επί το πλείστον σε σχολές χορού είναι καθημερινά συμπεριλαμβανομένου του Σαββατοκύριακου και των γιορτών. Ο χορευτής μόνος του αποφασίζει πόσο πρέπει να προπονηθεί – με δάσκαλο ή χωρίς. Τα υψηλά αποτελέσματα πότε δεν χαρίζονται – για να το πετύχεις θα πρέπει να δουλεύεις και το κυριότερο να σκέφτεσαι, να ψάχνεις νέους, γνήσιους τρόπους επίλυσης των οποιονδήποτε προβλημάτων.

Επίσης, πολύ σημαντική είναι η συμμετοχή σε τοπικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. Για να μην ξεχνάνε οι κριτές το ζευγάρι, θα πρέπει να κάνει εμφανίσεις, να καταλαμβάνει τη θέση του στην κατάταξη, στον κατάλογο των αποτελεσμάτων των αγώνων. Η αναγνωρισιμότητα δεν εμπόδισε ποτέ κανέναν αθλητή και ιδιαίτερα σε ένα τόσο υποκειμενικό είδος αθλήματος όπως ο χορός. Οι κριτές κρίνουν το ζευγάρι με τα δικά τους ιδανικά στον χορό, με υποκειμενική αντίληψη. Για αυτό το λόγο η πρώτη θέση δεν δίνεται μόνο για τον μεγάλο αριθμό στροφών ή τον ρυθμό των κινήσεων.